Ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, πρώην κρατούμενος στον Κορυδαλλό, μας γράφει με αφορμή το ρεπορτάζ για την Κοινότητα του ΚΕΘΕΑ στη φυλακή (Ιός, 25.12.09): “Γνωρίζοντας το ενδιαφέρον σας για την κατάσταση των ελληνικών φυλακών θα ήθελα να σας θυμίσω μια σειρά άλλα ζητήματα που αφορούν τη συγκεκριμένη φυλακή, όντας κρατούμενος εκεί για ενάμιση χρόνο. Ζητήματα που δυστυχώς δεν βγαίνουν στο φως. Πραγματικά εγκλήματα που είτε υπήρξαν και θάφτηκαν είτε συνεχίζουν να διαπράττονται με μια διαρκή θεσμική κάλυψη που παρέχεται διαχρονικά από όλες τις πολιτικές ηγεσίες”.
1. “Τον Απρίλιο του 2006, τέσσερις κρατούμενοι κάηκαν ζωντανοί στο κελί 80 της Δ΄ πτέρυγας. Επί πενήντα περίπου λεπτά ακούγαμε τις κραυγές τους για βοήθεια. Δεν υπήρχε κανένα σύστημα πυρόσβεσης. Για το έγκλημα αυτό η τιμωρία ήταν περικοπή τριών ημερομισθίων σε τρεις υπαλλήλους της φυλακής. Οσοι διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ξυλοκοπήθηκαν και μετήχθησαν σε άλλες φυλακές”.
2. “Στην εξέγερση του 2007, δυνάμεις των ΜΑΤ μαζί με σωφρονιστικούς υπαλλήλους εισέβαλαν στις πτέρυγες και ξυλοκόπησαν ανελέητα τους κρατούμενους που διαμαρτύρονταν. Κρατούμενοι φώναζαν από τα παράθυρα των κελιών ‘βοήθεια, μας σκοτώνουν’. Στην ψυχιατρική μονάδα του Κορυδαλλού υπάρχουν τα περιβόητα ‘μπλε δωμάτια’. Ο ψυχικά ασθενής τοποθετείται γυμνός σε δωμάτιο όπου η θερμοκρασία εναλλάσσεται από 0 σε 40 βαθμούς και ταυτόχρονα του χορηγείται κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων. Πολλοί κρατούμενοι γύρναγαν φυτά από την παραμονή τους εκεί. Κανείς ποτέ δεν έχει καταφέρει να επισκεφτεί τους χώρους του συγκεκριμένου κολαστηρίου. Προ ημερών είχαμε εκεί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες το θάνατο του 45χρόνου κρατούμενου Νίκου Πολυκρέτη”.
3. “Αθλια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οσο ήμουν κρατούμενος, δεκάδες άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους λόγω καθυστερημένης μετάβασης σε αληθινό νοσοκομείο, αφού το νοσοκομείο Κορυδαλλού μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να ονομάζεται έτσι. Γέροι κρατούμενοι και τοξικοεξαρτημένοι πέθαιναν στην κυριολεξία στα χέρια μας. Τα κελιά, με εμβαδόν 2Χ3, ‘φιλοξενούν’ 4 ανθρώπους ενώ συνολικά η φυλακή έχει πληθυσμό τριπλάσιο του προβλεπόμενου”.
4. “Ο Κορυδαλλός διαχρονικά τιμωρεί με πειθαρχικά μέτρα όσους κρατούμενους διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες. Στον αναρχικό Γιάννη Δημητράκη έριξαν πειθαρχική ποινή 2 χρόνων ώστε να μην μπορεί να εργαστεί και να μειώσει την ποινή του, επειδή, όταν τον είχαν κλειδώσει οι υπάλληλοι μέσα στα μπάνια, είπε σε έναν από αυτούς ‘καψόνια μας κάνεις ρε;’. Ταυτόχρονα άφηναν σε πλήρη ατιμωρησία κρατούμενους-μπράβους, όταν αυτοί ξυλοκοπούσαν άλλους, μπροστά σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους”.
5. “Τα μεροκάματα χορηγούνται κατά κύριο λόγο σε κρατούμενους που η συμπεριφορά τους δεν δημιουργεί προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του κολαστηρίου. Και, τέλος, υπάρχουν εδώ και εφτά χρόνια τα λευκά κελιά ή υπόγειοι τάφοι, όπου είναι θαμμένοι ζωντανοί οι κρατούμενοι για την υπόθεση της 17Ν. Σε δύο απ’ αυτούς, τον Χριστόδουλο και τον Σάββα Ξηρό, παρότι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας δεν χορηγείται η κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κινδυνεύοντας έτσι η ζωή τους. Αυτά τα λίγα παραδείγματα για το πώς λειτουργεί αυτή η αποθήκη ψυχών. Η ανθρώπινη ελευθερία θα ανθίσει πάνω στα ερείπια των φυλακών”.
The post George Arctouros: Eγκλήματα υπό διαρκή θεσμική κάλυψη (μαρτυρία) appeared first on giapraki.com.
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά εδώ