Μαύρο μαντάτο, πρωϊνό…
Ο Γιώργος δεν είναι πια εδώ!…
Μαύρη, βαριά κι η καρδιά μου, ραγισμένη!…
Ο Γιώργος ταξιδεύει… Ταξιδεύει σε κόσμο άπειρο κι απέραντο…
Μαύρη, θολή κι η σκέψη κι η ματιά μου…
Και μεθαύριο, δες Φίλε μου, σαν να έχεις δώσει την εκκίνηση, αρχίζει κι η πορεία των Παθών…
Ο Γιώργος δεν είναι δίπλα μου, σαν παρουσία φυσική…
Το βλέμμα μου δεν θα ανταμώσει ξανά την καθαρότητα του προσώπου του και την καλοσύνη του ανυπόκριτου γέλιου του.
Δεν θα ‘χω, πια, το Γιώργο, έναν τέτοιο πιστό φίλο κι έμπιστο σύντροφο, έναν πολύτιμο συναγωνστή στα σχέδια και τις διεκδικήσεις!…
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να έχουν τη γνησιότητα, την αυθεντικότητα, την ντομπροσύνη του Γιώργου.
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να δείξουν μια τέτοια μακρά, πυκνή πορεία απ΄ τη δυσπρόσιτη, τότε, Κνίδη στο ”χάος” της Αθήνας. Από τα 17 του, παιδί της φτώχειας κι ανέχειας μα και των ονείρων και του πείσματος για τον δίκαιο αγώνα, μέχρι και χθες -κυριολεκτικά μέχρι και χθες- ο Γιώργος ήταν και το ‘δειχνε με χίλιους τρόπους, κυρίως με τη ζωή του, ένας αγωνιστής σε όλα τα μέτωπα και όσα του ανατέθηκαν ως αποστολή Ιδανικών και όσα επέλεξε ο ίδιος για τον βιοπορισμό και την αγαπημένη του οικογένεια.
Χωρίς εύκολες μεταμορφώσεις, με συνέπεια σε Στόχους και Αρχές. Ο Γιώργος -τον θυμάμαι χρόνια τώρα- πορεύθηκε όρθιος, έντιμος και δημιουργικός. Με αισθήματα και πράξεις Αλληλεγγύης και Συμπαράστασης -πολλές από τις οποίες τις ζήσαμε μαζί- με αφοσίωση στην μεγάλη, οργανωμένη προσπάθεια για μια Κοινωνία Ανθρώπινη και μια Πατρίδα Ανάπτυξης και Αξιοπρέπειας (τόσο για τη γενέτειρα του, όσο και για τη ”δεύτερη πατρίδα του” στην Αττική, μα και για την Ελλάδα συνολικά).
Ο Γιώργος ένα Παράδειγμα ζωντανό, απ΄τους απλούς ανθρώπους για τους ανθρώπους!
Στην αγαπημένη του Βαγγελιώ και στα τρία υπέροχα παιδιά του, σε τούτες τις δύσκολες ώρες πόνου και θλίψης, μαζί με τα ολόθερμα συλληπητήρια μου, θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να τους πω: να είναι περήφανοι για το Γιώργο για το ήθος, την πορεία του, τα πεπραγμένα του, το Παράδειγμα του!
Φίλε και σύντροφε Γιώργο Παπαγόρα, αγαπημένε μου συνεργάτη και συνοδοιπόρε στους πολλούς και καλούς αγώνες και στις πολυμέτωπες προσπάθειές μας: δεν σε ξεχνώ, θα σε θυμούμαι, θα σε τιμώ, θα σε μνημονεύω!
Καλό και Αιώνιο Ταξίδι!..
Ελευθέριος Τζιόλας
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά εδώ