( Η πρώιμη ιστορία των Φρυγών και οι κυριότερες πόλεις – Προέλευση των Φρυγών η Δυτική Μακεδονία )
Τελειώνοντας την παροχή πληροφοριών με συνεχείς δημοσιεύσεις για πόλεις και πολίισματα των Αλησμόνητων Προγονικών Εστιών των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 και από περιοχή του Ικονίου, θα αρχίσουμε δημοσιεύσεις για την Κεντρική Μικρά Ασία και δη για την περιοχή της Φρυγίας , με τις οποίες θα καλύψουμε το μεγαλύτερο μέρος των μερών που κατοικούσαν οι γηγενείς κάτοικοι με την αναμφισβήτητη Ελληνική τους ταυτότητα.
Συγκεντρώσαμε πληροφορίες για περισσότερους από 60 μεγάλους ή μικρούς οικισμούς , γεγονός που δείχνει ότι << Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος >> , θα έχουμε δημοσιεύσεις για χρονικό διάστημα που θα ξεπέρασε τον ένα χρόνο τουλάχιστον από σήμερα.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΦΡΥΓΙΑ
Ως «Μικρασιατική Φρυγία» αναφέρεται σε μια αρχαία γεωγραφική περιοχή της Μικράς Ασίας, στην οποία κατοικούσε ο αρχαίος λαός των Φρυγών.
Σήμερα, η άλλοτε Φρυγία αποτελείται από επαρχίες της σύγχρονης Τουρκίας, στις οποίες ξεχωρίζουν οι πόλεις Κιουτάχεια η Ευκαρπία ,το Γόρδιον και άλλες πόλεις στις οποίες θα αναφερθούμε στην συνεχεία εν περίληψη .
Η Φρυγία έγινε γνωστή στην αρχαιότητα , στους υπολοίπους Έλληνες, για την προηγμένη γεωργία, την υφαντική και τον πολιτισμό της.
Η Φρυγία ήταν το λίκνο ενός από τους αρχαίους πολιτισμούς της Μικράς Ασίας , και οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με τη θεά Κυβέλη, εμφανίζονται την Ελληνική μυθολογία.
Η Φρυγία βρίσκεται στην κεντρική Μικρά Ασία, με ορεινό ανάγλυφο και ποτάμια όπως ο Μαίανδρος να τη διαρρέουν
Υπήρχε από περίπου το 1200 έως το 675 π.Χ., ακμάζοντας ως βασίλειο.
Πρωτεύουσα ήταν η Κέλαινα, και από περίπου τον 10ο αιώνα π.Χ. το Γόρδιο.
Οι Φρύγες συνέβαλαν στην ολοκλήρωση καταστροφή της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας .
Μετά την εισβολή των Κιμμερίων το 700 π.Χ., στην Φρυγία , νέα κράτη εμφανίστηκαν όπως η Λυδία,
Έτσι η Φρυγία γνώρισε την κυριαρχία των Λυδών , ακολούθησαν οι Πέρσες και αργότερα κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους, η πόλη της Λαοδίκειας στη Φρυγία υπήρξε έδρα επισκόπου και μία από τις επτά πρώτες χριστιανικές κοινότητες, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΦΡΥΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ
Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση μεταξύ των Ελλήνων ιστορικών, οι Φρύγες μετανάστευσαν στην Μικρά Ασία από τα Βαλκάνια . .
Ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Φρύγες ονομάζονταν Βρύγες όταν ζούσαν στην Ευρώπη.
Αυτός και άλλοι Έλληνες συγγραφείς κατέγραψαν επίσης θρύλους για τον βασιλιά Μίδα που τον συνέδεαν με τη Μακεδονία ή τοποθετούσαν και την καταγωγή του .
Ο Ηρόδοτος, για παράδειγμα, λέει ότι ένας κήπος με άγριες τριανταφυλλιές στη Μακεδονία πήρε το όνομά του από τον Μίδα.
Οι Βρύγες κατοικούσαν μέχρι και το 1250 π.Χ. στην περιοχή των Πρεσπών, βορειοδυτικά της σημερινής Φλώρινας.
Ήταν ένας λαός Δωρικής καταγωγής, ενώ αργότερα εντάχθηκε στο βασίλειο της Μακεδονίας
Η ονομασία των δυο λιμνών στην αρχαιότητα ήταν Μικρά και Μεγάλη Βρυγιής
Ο όρος «Πρέσπες» χρησιμοποιείται από τους Βυζαντινούς χρόνους, ενώ η ακριβής ετυμολογία του τοπωνυμίου είναι αβέβαιη, με πιθανή σλαβική προέλευση από το
Οι Βρυγιείς κατοικούσαν στην περιοχή πολύ πριν από την και την περίοδο του Τρωικού πόλεμου .
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΡΥΓΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Από το αρχείο πολιτισμοί αλιεύσαμε το παρακάτω αρχαιο κείμενο για τους Βρύγες
«Φρύγες δὲ ἀγχοτάτω τῆς Παφλαγονικῆς σκευὴν εἶχον, ὀλίγον παραλλάσσοντες. οἱ δὲ Φρύγες, ὡς Μακεδόνες λέγουσι, ἐκαλέοντο Βρίγες χρόνον ὅσον Εὐρωπήιοι ἐόντες σύνοικοι ἦσαν Μακεδόσι, μεταβάντες δὲ ἐς τὴν Ἀσίην ἅμα τῇ χώρῃ καὶ τὸ οὔνομα μετέβαλον ἐς Φρύγας. Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι. τούτων συναμφοτέρων ἦρχε Ἀρτόχμης Δαρείου ἔχων θυγατέρα».
*Μετάφραση
«Οι Φρύγες, ωστόσο, είχαν παρόμοιο ύφος με αυτό της Παφλαγονίας, με μια μικρή παραλλαγή. Οι Φρύγες, όπως λένε οι Μακεδόνες, ονομάζονταν Βρύγες για μια εποχή που ήταν Ευρωπαίοι και ζούσαν στη Μακεδονία, αλλά όταν μετακόμισαν στην Ασία, η χώρα άλλαξε το όνομά της σε Φρύγες.
Οι Αρμένιοι, ωστόσο, ονομάζονταν Φρύγες με το όνομα Φρύγες, όντας Φρύγες άποικοι.
Ο Αρτόχμις, γιος του Δαρείου, ήταν απόγονος αυτών των δύο.»
Ο Ηρόδοτος στις Ιστορίες του γράφει << Και μετά την μετανάστευσή τους στην Ασία, υπήρχαν ακόμη λαοί στην Ευρώπη που έφεραν την ονομασία Βρύγες = Φρύγες,
Ο δε Στράβων στα Γεωγραφικά γράφει <<Κι αὐτοί δ᾽οἱ Φρύγες Βρίγες εἰσί, Θραϊκιόν τι ἔθνος». Δηλαδή Κι αυτοί λοιπόν οι Φρύγες είναι Βρίγες, κάποιο έθνος θρακικό
ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΙΝΟΥ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΡΥΓΙΑΣ
Μελετώντας κατά το παρελθόν την περιοχή της Κοζάνης και της Δ. Μακεδονίας
στην αρχαιότητα διαπιστώσαμε οτι το θρησκευτικό πιστεύω της περιοχής ολόκληρης της Άνω Μακεδονίας στην οποία υπαγόταν , σε κάποιες περιπτώσεις είχε πολλές ομοιότητες με το θρησκευτικό πιστεύω κατά την αρχαιότητα της Μικράς Ασίας
Χαρακτηριστική είναι η λατρεία της θεάς Κυβέλης αντίστοιχης της θεάς Ρέας είχε και μέχρι την κλασσική αρχαιότητα μεγάλη απήχηση
Βρεθήκαν αγάλματα και επιτύμβιες στήλες σε πολλά μέρη της Δ, Μακεδονίας Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα ευρήματα στην Ποντοκώμη Κοζάνης δείχνουν την ύπαρξη και ξεχωριστοί χώρου λατρεία στην Κυβέλη
Επίσης τα γραφόμενα από πολλοίς ότι υπήρχε ο κήπος του βασιλέα Μίδα
των Φρυγών στο Βέρμιο με χιλιάδες τριαντάφυλλα επιβεβαιώνουν την εικασία.
ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΡΥΓΩΝ (ΦΡΥΓΩΝ )
Μεγάλο μέρος από αυτούς μετανάστευσαν στην Θράκη αφού προηγουμένως εγκαταστάθηκαν στην Μυγδονία έχοντας πρωτεύουσα την Έδεσσα στα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και εγκαταστάθηκαν στην κεντρική και δυτική Μικρά Ασία Οι Βρύγες έγιναν Φρύγες περίπου το 1.250 π.Χ., όταν εισήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη Μικρά Ασία, εγκαταλείποντας τη Μακεδονία, και ίδρυσαν το κράτος της Φρυγίας μετά την πτώση της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν λαός ινδοευρωπαϊκής καταγωγής .
1. Η εγκατάσταση στην περιοχή του Αξιού με πρωτεύουσα τους την Έδεσσα
Οι Φρύγες ή Βρίγες, Βρύγες και Βρύγοι, γνωστοί από τον Ηρόδοτο, κυριαρχούν ύστερα από την κάθοδό τους στην παράκτια πεδιάδα προς τα τέλη του 12ου αι. π.Χ. και ακμάζουν μέχρι το 800 π.Χ. με τον έλεγχο, πιθανόν, της πεδιάδας δυτικά του Αξιού
* Πρωτεύουσα τους η Έδεσσα
Η Εδέσσα ήταν μια σημαντική Φρυγική πόλη, και κατά πάσα πιθανότητα η πρωτεύουσά τους, πράγμα που υποστηρίζεται από την ετυμολογία του ονόματός της. Το όνομα «Έδεσσα» πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Φρυγική λέξη για το νερό ή τον πύργο μέσα στο νερό, αναφερόμενο στο στοιχείο του νερού που κυριαρχεί στην περιοχή με τους πολλούς καταρράκτες. Λόγω της παρουσίας των Φρυγών στην περιοχή, και με βάση την ονομασία και τους μύθους, η Έδεσσα θεωρείται πιθανότατα η πρωτεύουσα των Φρυγών, σύμφωνα με αρχαιολόγους.
Ο Hammond, συμφωνεί στα γραφόμενα για την Εδεσσα. Υπάρχουν ευρήματα ,κατάλοιπα της παρουσίας των Φρυγών που ανιχνεύονται στους τοπικούς μύθους, σε ονόματα όπως του Μαρσύα, στο έλασμα από την Όλυνθο με παράσταση δύο συμποσιαστών με διαφορετικά χαρακτηριστικά: ενός αγένειου γυμνού νέου και ενός γενειοφόρου Φρύγα που φορά τον χαρακτηριστικό φρυγικό σκούφο.
Με την κατάληψη της πόλης από τους Μακεδόνες, το όνομά της άλλαξε όπως λέγεται σε Αιγές
, Γεγονός όμως που πλέον αμφισβητείται μετά την ανακάλυψη των Αιγών από τον Ανδρόνικο, νοτιοανατολικά της Βέροιας
.
2. Στην Μυγδονία δίνουν το όνομα του βασιλιά τους
Η Μυγδονία, σύμφωνα με μια εκδοχή, οφείλει το όνομά της σε έναν Μύγδονα, που βασίλευε σε τμήμα της Φρυγίας, στις όχθες του ποταμού Σαγγάριου.
Η Μυγδονία ή Μυγδονίς ήταν περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, ανάμεσα στον Αξιό και στον Στρυμώνα κατοικημένη παλαιότερα από τους Ήδωνες που μετά τη μακεδονική κατάκτηση από τον Αλέξανδρο Α΄ μετανάστευσαν πέρα του Στρυμονικού. Εκτεινόταν ανατολικά της Βοττιαίας και του Αξιού μέχρι του Εχέδωρου ποταμού (σημ. Γαλλικός) και της κοιλάδας του Ανθεμούντος οριζόμενη προς Ν. από τη Χαλκιδική χερσόνησο και προς Β. από τη Κρηστωνία και τη Βισαλτία. Ήταν εύφορη περιοχή, με κυριότερες πόλεις τη Θέρμη, την Απολλωνία, την Αρέθουσα και τη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με την παράδοση, οι κάτοικοί της ονομάζονταν Μύγδονες, από τον γενάρχη Μύγδονα, γιο του Άρη και της νύμφης Καλλιόπης. Απόγονοί τους εγκαταστάθηκαν αργότερα στη Μικρά Ασία, κοντά στο Βιθυνικό Όλυμπο, σε μια περιοχή που ονομάστηκε επίσης Μυγδονία
Μερικοί κλασικοί συγγραφείς συνέδεσαν επίσης τους Φρύγες με τους Μυγδόνες, το όνομα δύο ομάδων ανθρώπων, η μία εκ των οποίων ζούσε στη Μακεδονία και η άλλη στη Μυσία.
* Βέβρυγες
Ομοίως, οι Φρύγες εκτός απο τους Μύγδονες έχουν ταυτιστεί με τους Βεβρύγες, έναν λαό που λέγεται ότι πολέμησε με τη Μυσία πριν από τον Τρωικό Πόλεμο και ο οποίος είχε βασιλιά ονόματι Μύγδοντα περίπου την ίδια εποχή που λέγεται ότι οι Φρύγες είχαν βασιλιά ονόματι Μύγδοντα
*Η εγκατάσταση στην Θράκη
Οι Βρύγες την περίοδο λίγο πριν από την έναρξη του Τρωικού πόλεμου θα μετακινηθούν στην Θράκη και θα συμμετάσχουν σε αυτόν στο πλευρό των Τρώων.
Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΡΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ
Η άφιξη των Φρυγών στην Μικρά Ασία
Η προέλευση των Ινδοευρωπαίων Φρυγών είναι ασαφής – πιθανότατα ήρθαν στη βορειοδυτική Μακεδονια από τα Βαλκάνια (το έδαφος της Μακεδονίας ή Θράκης ). Σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους, οι Φρύγες βοήθησαν την Τροία στον πόλεμο με τους Έλληνες. Έτσι, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο , οι Φρύγες μετανάστευσαν στη Μικρά Ασία από τη Μακεδονία γύρω στην εποχή του Τρωικού Πολέμου (οι Φρύγες, ένας λαός συγγενής με τους Φρύγες, παρέμειναν στη Μακεδονία , αργότερα αφομοιώθηκαν).
Οι σύγχρονοι μελετητές τείνουν επίσης να αναζητήσουν την προγονική πατρίδα των Φρυγών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη .
Η Άνοδος της Φρυγίας
Το Φρυγικό βασίλειο στα δυτικά της σύγχρονης Τουρκίας , έφτασε στο όριο της εδαφικής της επέκτασης τον 8ο αιώνα π.Χ., όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες επιγραφές στη φρυγική
. Αποδεικτικά στοιχεία ότι οι Φρύγες είχαν ήδη προχωρήσει πέρα από τα αρχικά τους εδάφη βρέθηκαν στη νότια καμπή του ποταμού Άλυ σε Λουβική ιερογλυφική επιγραφή του Γόρδιου Α΄, ο οποίος αυτοαποκαλούνταν «βασιλιάς της Ανατολής και της Δύσης».
Τα φρυγικά σύνορα άγγιζαν την Ασσυρία στα νοτιοανατολικά και την Ουράρτου στα βορειοανατολικά.
Τα ανασκαμμένα κτίρια και οι τάφοι της φρυγικής πρωτεύουσας Γόρδιου στην κοιλάδα του ποταμού Σαγγαρίας (Σακάρια) χρονολογούνται από την ίδια περίοδο .
Το όνομα Γόρδιο αποδίδεται στο ομώνυμο όνομα του Γόρδιου, ο οποίος φημολογείται ότι ήταν ο ιδρυτής της Φρυγίας ως μεγάλης δύναμης.
Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο, όταν το βασίλειο έμεινε χωρίς ηγεμόνα, οι Φρύγες στράφηκαν στο μαντείο για συμβουλές σχετικά με το ποιον να επιλέξουν ως βασιλιά. Το μαντείο προέβλεψε ότι θα έπρεπε να επιλέξουν αυτόν που θα συναντούσαν για πρώτη φορά σε μια άμαξα στο δρόμο προς τον ναό του Δία .
* Γόρδιος
Αυτός ο άνθρωπος αποδείχθηκε ένας απλός αγρότης, ο Γόρδιος . Έχοντας γίνει βασιλιάς της Φρυγίας, εγκατέστησε μια άμαξα στην ακρόπολη της πρωτεύουσας που ίδρυσε, χάρη στην οποία ανέλαβε την εξουσία, μπλέκοντας τον ζυγό της άμαξας με έναν περίπλοκο κόμπο από φλοιό κρανιάς .
Σύμφωνα με τον μύθο, πιστευόταν ότι το άτομο που θα μπορούσε να ξεμπλέξει αυτόν τον « Γόρδιο κόμπο » θα γινόταν ηγεμόνας όλης της Ασίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος , ο οποίος επισκέφθηκε το Γόρδιο το 334 π.Χ. , απλώς το έκοψε.
* Μίδας,
Εκτός από τον Γόρδιο, ένα κοινό όνομα για τους Φρύγες βασιλιάδες ήταν ο Μίδας, όπως ακουγόταν στις ελληνικές πηγές (στα ασσυριακά – «Μιτ(τ)α, βασιλιάς των μυγών»). Ο Μίδας της αρχαίας μυθολογικής παράδοσης] θεωρούνταν γιος του Γόρδιου και της θεάς Κυβέλης , η οποία μετέτρεπε τα πάντα σε χρυσό με ένα μόνο άγγιγμα. Αυτή η πλοκή θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει την ραγδαία αύξηση του πλούτου της Φρυγίας λόγω της κυριαρχίας της στα πλούσια κοιτάσματα χρυσού της Λυδίας στον ποταμό Πακτωλό, που ανακαλύφθηκαν κατά την μεταχετητική εποχή.
Ήδη ένας ιστορικός ηγεμόνας ονόματι Μίδας/Μίτα (αναφέρεται αφενός από κλασικούς συγγραφείς όπως ο Στράβωνας και αφετέρου από ασσυριακά χρονικά· βασίλευσε από το 720 έως το 695 π.Χ. σύμφωνα με τον Ευσέβιο και έως το 676 π.Χ. σύμφωνα με τον Ιούλιο Αφρικανό ) ήταν ο πρώτος από τους μη Έλληνες βασιλιάδες που έφερε ένα δώρο στο πανελλήνιο ιερό των Δελφών · ήταν ένας χρυσός θρόνος.
Αυτό εξηγείται από τους στενούς δεσμούς του με τις ελληνικές ( αιολικές και ιωνικές ) πόλεις-κράτη που βρίσκονταν στην τροχιά της φρυγικής επιρροής· η πριγκίπισσα μιας από αυτές τις πόλεις-κράτη έγινε σύζυγος του Φρυγικού βασιλιά.
Το ελληνοφρυγικό εμπόριο αποδεικνύεται από τα ευρήματα στην Ελλάδα φρυγικών (μεταλλουργικές, υφαντικές και ξυλουργικές βιομηχανίες άκμασαν στη Φρυγία.
), τα οποία έφτασαν μέσω Φρυγίας από τα Ουράρτου , ή Ουραρτιανά προϊόντα στυλιζαρισμένα από τους Φρύγες.
* Η άνοδος της Ασσυριακής δύναμης
Η άνοδος της ασσυριακής δύναμης υπό τον Σαργών Β΄ ανάγκασε τον Μίδα, τον βασιλιά των Ουράρτου Ρούσα Α΄ , και τις τελευταίες ανεξάρτητες πόλεις-κράτη της βόρειας Συρίας και του Ταύρου, όπως η Χαρκεμίς, να επιδιώξουν μια αντιασσυριακή συμμαχία. Το 718–717 π.Χ., ο Μίδας έστειλε φρυγικά στρατεύματα στη Μεσόγειο, αλλά ηττήθηκαν από τους Ασσυρίους, και η Φρυγία είχε τώρα έναν νέο εχθρό, τους Κιμμέριους από τις ευρασιατικές στέπες. Μια ασσυριακή επιγραφή του 709 π.Χ. που αναφέρει τη Μίτα υποδηλώνει ότι είχε συναφθεί εκεχειρία μεταξύ της Φρυγίας και της Ασσυρίας μέχρι τότε.
* Η πτώση της Φρυγίας
Τη δεκαετία του 670 π.Χ. η Φρυγία δέχθηκε εισβολή από τους Κιμμέριους .
Λίγο πριν από αυτό, ο βασιλιάς των Ουράρτου Ρούσα Β’ είχε ηγηθεί μιας εκστρατείας εναντίον της Φρυγίας, της Μελιτηνής και των Χαλδαίων (περίπου 675 π.Χ.), η οποία αναμφίβολα αποδυνάμωσε τους Φρύγες απέναντι στους νομάδες της στέπας.
Ήδη γύρω στο 670 π.Χ. το φρυγικό κράτος κατέρρευσε υπό τα χτυπήματα των Κιμμερίων και η πρωτεύουσα της Φρυγίας, Γόρδιο , καταστράφηκε.
Ο βασιλιάς Μίδας (δεν είναι γνωστό αν ήταν ο ίδιος ), ηττημένος από τους Κιμμέριους , αυτοκτόνησε πίνοντας αίμα ταύρου .
Αν και γύρω στο 660 π.Χ. η Ασσυρία μάλιστα συμπεριέλαβε τη Φρυγία στις «επαρχίες» της, οι πραγματικοί κυρίαρχοι της χώρας παρέμειναν οι Κιμμέριοι, οι οποίοι, μαζί με τους Τρήρες που εισέβαλαν από τη Θράκη, κατέστρεψαν τη χώρα για περισσότερες από δύο δεκαετίες (σύμφωνα με τον Στράβωνα).
ΟΙ ΚΥΡΙΩΤΕΡΕς ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΦΡΥΓΙΑΣ
Οι πιο αξιοσημείωτες είναι: η Κέλαινα , η αρχαία πρωτεύουσα του φρυγικού βασιλείου και η κύρια πόλη της Μεγάλης Φρυγικής σατραπείας κατά την περσική κυριαρχία, στις πηγές του Μαιάνδρου .
·Ο ι Κολοσσές (Χώνες) , τα Κίδραρα , αργότερα η Ιεράπολη , οι Πέλτες , το Καιστρουπέδιον , το Δορύλαιο και οι Κώτυες , κατά την περίοδο των Σελευκιδών η Απάμεια-Κύβωτος , και κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η Λαοδίκεια , η Απολλωνία , η Σελεύκεια και η Σιννάδα , που βρίσκονταν στο δρόμο των καραβανιών από τις ακτές της Μικράς Ασίας προς τον μέσο Ευφράτη . Ιδιαίτερα περίεργο είναι το έθιμο των Φρυγών να ζουν σε βράχους και να σκαλίζουν ολόκληρες πόλεις από αυτούς. Στην αρχαιότητα, η φρυγική λατρεία της Αστάρτης , δανεισμένη από τις συρο-φοινικικές φυλές, ήταν διάσημη στη Φρυγία ο Βαγαίος , η μητέρα θεά Άμμα ( Κυβέλη ), η Άγδιστις και ο Σαβάζιος .Η πρωτεύουσα της Φρυγίας ήταν η πόλη Γόρδιο, γνωστή και ως Γόρδιο.
Οι αρχαίες πόλεις της Φρυγίας περιλαμβάνουν την Λαοδίκεια, την Ιεράπολη, τις Κολοσσές, την Τρίπολη, τους Αιζανούς, την Ακμονία και την Νακώλεια.
*Γόρδιον
Το Γόρδιον ήταν αρχαία πόλη στη Φρυγία, γνωστή για τον “Γόρδιο δεσμό” και την ιστορική της σημασία ως εμπορικό και στρατηγικό σημείο. Βρίσκεται κοντά στην σημερινή πόλη Πολάτλι, στην Άγκυρα της Τουρκίας. Βρισκόταν στη Φρυγία, περιοχή της κεντρικής Μικρας Ασιας Ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο και κόμβος στη Βασιλική Οδό. Είχε συνεχή κατοίκηση για περίπου 4.500 χρόνια, από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Ο μύθος λέει ότι όποιος έλυε τον περίπλοκο δεσμό στο άρμα του Γόρδιου, θα κυβερνούσε την Ασία. Τον έλυσε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν αποκαλύψει λείψανα οικισμών από την 2η χιλιετία π.Χ., καθώς και την αρχαία και βυζαντινή πόλη. Η περιοχή γύρω από το Γόρδιον είναι τώρα η πόλη Πολάτλι.
*Λαοδίκεια:
Είναι γνωστή από την εποχή του Απόστολου Παύλου και την Αποκάλυψη του Ιωάννη . Η Λαοδίκεια η εν Φρυγία Λαοδίκεια ἐπὶ τῷ Λύκῳ, ήταν αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας, κτισμένη στο σημείο, που ο ποταμός Λύκος συμβάλλει με τον ποταμό Μαίανδρο.
*Ιεράπολη:
Γνωστή για τις ιαματικές πηγές της και το εντυπωσιακόυσικό τοπίο του Παμούκκαλε, προστατεύεται από την UNESCO.
*Κολοσσές (ή Χώναι): Σημαντική πόλη στην αρχαιότητα, γνωστή από τον Ξενοφώντα και από την επιστολή προς Κολοσσαείς .
*Τρίπολη Φρυγίας
Η Τρίπολις ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας της Μικράς Ασίας. Βρισκόταν στα σύνορα με τη Λυδία και την Καρία. Ήταν κτισμένη στη βόρεια όχθη του άνω ρου του ποταμού Μαιάνδρου, πάνω στην εμπορική οδό που ένωνε τις Σάρδεις με τη Φιλαδέλφεια έως τη Λαοδίκεια.
*Αιζανοί:
Πόλη γνωστή για τα ρωμαϊκά της ερείπια και το ναό του Δία.
Ακμονία:
Η Ακμονία ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας, βρίσκεται, κοντά στο χωριό Αχάτ (Ahat Köyü). Είναι γνωστή για την ιστορία της και τα ρωμαϊκά της ευρήματα, όπως ένα ψηφιδωτό της Τύχης που ανακαλύφθηκε το 2000.
Η Ακμονία αναφέρεται από τον Κικέρωνα στο έργο του “Προς Φλάκκον” και βρισκόταν στον δρόμο μεταξύ Δορυλαίου και Φιλαδέλφειας. Ήταν μέρος της Φρυγίας Πακατιανής και υπό τους Ρωμαίους ανήκε στην δικαιοδοσία της Απάμειας.
*Νακώλεια:
Η Νακώλεια ήταν αρχαία και μεσαιωνική πόλη στη Φρυγία, που βρίσκεται στην περιοχή της σημερινής Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα, αντιστοιχεί στο σημερινό Seyitgazi στην επαρχία Eskişehir της Κεντρικής Ανατολίας.
Η Νακώλεια είναι επίσης γνωστή ως Νακόλεια και Νακώλαιον. Στα λατινικά, αναφέρεται ως Nacolia ή Nacolea. Ήταν μια σημαντική πόλη στην επαρχία
Φρυγία
* Κάδοι:
Πόλη που κτίστηκε από Μακεδόνες αποίκους και είναι γνωστή από τα νομίσματα της και τους αγώνες που τελούντο στην ρωμαϊκή εποχή.
*Αββασσός
Η Αββασσός (ή Άμβασσον) ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, κοντά στα όρια της περιοχής των Τολιστοβογίων Γαλατών. Είναι πιθανόν η ίδια πόλη με την Αλαμμασό που αναφέρει ο Ιεροκλής, και την Αμαδάσση, της οποίας οι επίσκοποι συμμετείχαν σε συνόδους.
Η πόλη βρισκόταν σε μια στρατηγική θέση, ανάμεσα στους ποταμούς Κάπρο και Ασωπό. Σύμφωνα με την περιγραφή, βρισκόταν στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου, κάτω από τα όρη Κάδμο και Σάλβακο, περίπου 15 χιλιόμετρα από την Ιεράπολη.
Η Αββασσός αναφέρεται επίσης σε σχέση με τη Λαοδίκεια, καθώς φαίνεται πως ήταν κοντά στην πόλη αυτή. Η Λαοδίκεια, που ιδρύθηκε από τον Αντίοχο Β’, ήταν σημαντική πόλη της περιοχής με πλούσια ιστορία και οικονομία, γνωστή για τα υφάσματά της.
Η Αββασσός ήταν μια αρχαία πόλη της Φρυγίας, με πιθανή ταύτιση με την Αλαμμασό και την Αμαδάσση, και βρίσκεται κοντά στην Λαοδίκεια και την Ιεράπολη.
*Αμόριο:
ο Αμόριο (Ἀμόριον) ήταν αξιόλογη, αν όχι η σπουδαιότερη, πόλη της Φρυγίας της Μικράς Ασίας, κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Υπήρξε πρωτεύουσα και φρούριο του Θέματος των Ανατολικών, μέχρι τη θρυλική άλωσή του από τους Άραβες το 838 .
*Απολλωνία
Η Απολλωνία ήταν μια αρχαία πόλη της Φρυγίας στη Μικρά Ασία, που ταυτίζεται με την τοποθεσία κοντά στο χωριό Γκιόλτζουκ (Gölcük) στην επαρχία του Ντενιζλί στην Τουρκία. Ήταν γνωστή και ως Απολλωνία η Σαλβακή (Apollonia Salbace). Η πόλη ήταν κτισμένη σε μια πεδιάδα, στην περιοχή του ποταμού Μαίανδρου, και ήταν γνωστή για το ιερό της προς τον θεό Απόλλωνα.
Η Απολλωνία της Φρυγίας ήταν μία από τις πολλές πόλεις στην αρχαιότητα που έφεραν το όνομα Απολλωνία, προς τιμήν του θεού Απόλλωνα. Η πόλη είχε σημαντική θέση στην περιοχή και έκοψε τα δικά της νομίσματα, τα οποία απεικόνιζαν τον θεό Απόλλωνα.
Η ακριβής θέση της Απολλωνίας της Φρυγίας έχει ταυτιστεί με την τοποθεσία του Gölcük, στην επαρχία Denizli, όπου έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη της αρχαίας πόλης.
Σημαντικά στοιχεία για την ιστορία της Απολλωνίας της Φρυγίας προέρχονται από αρχαιολογικές ανασκαφές, επιγραφές και νομίσματα, καθώς και από αναφορές αρχαίων συγγραφέων όπως ο Στράβων.
* Διόκλεια,
Η ονομασία “Διόκλεια” σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη “Δόκαλα”.
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Η Διόκλεια ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη της Φρυγίας της Μικράς Ασίας.
Βρισκόταν στην δυτική Φρυγία, περίπου μεταξύ των Κάδων με την Κοτύαιον και τους
Πτολεμηνούς.
Την πόλη αναφέρει ο Κλαύδιος Πτολεμαίος ως Δόκελα.
Στο σημείο αυτό ο Ramsay υποστήριξε ότι ο τύπος Διόκλεια είναι μετεξέλιξη του τύπου Δόκελα, όπως ακριβώς συνέβη και στην Δοκλέα της Δαλματίας που έγινε επίσης Διόκλεια.
Θα μπορούσε όμως ο τύπος Δόκελα να είναι εσφαλμένος.
Η πόλη έκοψε αυτόνομα νομίσματα της εποχής του Ελεγάβαλου με την επιγραφή ΔΙΟΚΛΕΑΝΩΝ.ΜΟΙΕΑΝΩΝ.
Στην Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος (451) (είχε επίσκοπο τον Εύανδρο) και την Κωνσταντινουπόλεως (553), η πόλη αναφέρεται ως Διοκλητιανούπολις
* Διονυσόπολις
Η Διονυσόπολις ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Φρυγίας.
Ήταν κτισμένη στις όχθες του ποταμού Μαιάνδρου, στα ανατολικά της σελευκιδικής Νύσας. Νότιά της βρισκόταν η επαρχία της Καρίας. Επρόκειτο για ελληνιστικό κτίσμα, το οποίο ιδρύθηκε από τους Ατταλίδες βασιλείς Άτταλο Β΄ και Ευμένη Β΄, προς τιμήν του Διονύσου, διότι στο σημείο εκείνο ανακάλυψαν ξόανό του. Έκοψε νομίσματα με την επιγραφή ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΛΙΤΩΝ. Εμπορικός δρόμος ένωνε την εν λόγω πόλη με τα Μότελλα, τα Μόσσυνα και τη Λαοδίκεια
* Δοκίμειον.
Το Δοκίμειον (αλλιώς και Δοκιμία και Δοκίμιον) ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας της Μικράς Ασίας, όπου υπήρχαν περίφημα λατομεία μαρμάρου.
Η πόλη ήταν μια Μακεδονική αποικία των Ελληνιστικών χρόνων, όπως προκύπτει από τα νομίσματά της. Φέρουν τις επιγραφές Δήμος ή Ιερά Σύγκλητος Δοκιμέων Μακεδόνων, ενώ οι κάτοικοι της πόλεως ονομάζονταν Μακεδόνες. Ιδρυτής της πόλεως φέρεται ο στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αντίγονος Δόκιμος (τέλη του 4ου π.χ. αιώνα .
–Νεότερες γνώστες πόλεις με Ελληνικό πληθυσμό μέχρι το 1922 ΉΤΑΝ *Δορυλαιον
Το Δορυλαίον ή Εσκίσεχιρ είναι πόλη στη βορειοδυτική Τουρκία και πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας. Η πόλη είναι δίπλα στον ποταμό Τέμβριο (Πορσούκ), 790 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, στη Φρυγική πεδιάδα. Βρίσκεται 250 χιλιόμετρα δυτικά της Άγκυρας, 90 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Κοτυαίου και 350 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Κωνσταντινούπολης.
* Άττουδα .Ντενιζλι .
Το Ντενιζλί (ελληνικά: Άττουδα) είναι μία αναπτυσσόμενη τουρκική πόλη η οποία βρίσκεται στην νοτιοδυτική Μικρά Ασία και στην άκρη μιας κοιλάδας η οποία έχει διαμορφωθεί από τον ποταμό Μαίανδρο που βρίσκεται εκεί κοντά. Η πόλη είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, η οποία βρίσκεται στην περιοχή του Αιγαίου.
Κοντά της βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Ἱεραπόλεως, καθώς και αυτά της Λαοδίκειας, αρχαίας πρωτεύουσας της Φρυγίας
* Ναζιλί,
Το Ναζιλί (τουρκικά: Nazilli) είναι η μεγαλύτερη πόλη στην Επαρχία Αϊδινίου στην περιοχή του Αιγαίου της δυτικής Τουρκίας, 47 χλμ ανατολικά της πόλης Αϊδίνιο, στον δρόμο προς την Αττούδα.
Το Ναζιλί βρίσκεται στον ποταμό Μαίανδρο και μεγάλο τμήμα της περιοχής βρίσκεται στην κοιλάδα του Μαιάνδρου, γεμάτη με εσπεριδοειδή, ελιές και συκιές, καθώς και βαμβάκι, σιτάρι και άλλες καλλιέργειες.
* Κοτύαιον, ή Κοτυάειον ή Κιουτάχεια
Η Κιουτάχεια (τουρκικά: Kütahya) είναι πόλη της βορειοδυτικής ασιατικής Τουρκίας, η κατά την αρχαιότητα ελληνική πόλη Κοτύαιον, ή Κοτυάειον, πατρίδα του Αισώπου, και επί ρωμαϊκών χρόνων το Κοτύαιουμ (λατινικά: Cotyaeum).
Βρίσκεται περίπου τα 65 χλμ. και νοτιοδυτικά και του Εσκή Σεχίρ, και 300 χλμ. από την Άγκυρα, στις παρυφές του όρους Πουρσούκ Νταγ και σε υψόμετρο περίπου τα 950 μ. όπου και αποτελεί πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού.
Το Κοτύαιον περιβαλλόταν από διπλό παλαιό τείχος με πύργους, κοντά δε αυτού υπήρχε βυζαντινό φρούριο που δέσποζε της πεδιάδας και σώζεται και σήμερα. Λόγω της θέσης της στη διασταύρωση πολλών αρχαίων σημαντικών οδών, η Κιουτάχεια έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο από την αρχαιότητα. Μέχρι και το 1922 υπήρχε στην πόλη και κοινότητα Ελλήνων, με μερικές χιλιάδες μέλη.
*Άγκυρα
Η Άγκυρα, γνωστή και ως Άγκυρα, είναι η πρωτεύουσα της Τουρκίας και βρίσκεται στην περιοχή της Κεντρικής Ανατολίας. Στην αρχαιότητα, η περιοχή κατοικήθηκε από τους Χετταίους, τους Φρύγες και τους Γαλάτες, και αργότερα έγινε σημαντική πόλη υπό τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Αρχαίο όνομα Άνγκορα (Ελληνιστική περίοδος).
Καταλήφθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και στη συνέχεια από τους Γαλάτες.
Ρωμαϊκή περίοδος: Κατέστη πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας. Η πόλη έλαβε την ονομασία Άγκυρα όταν περιήλθε στην κατοχή των Ρωμαίων.
Βυζαντινή περίοδος: Πέρασε στην κατοχή των Περσών και των Αράβων. Οθωμανική περίοδος: Τελικά τέθηκε υπό οθωμανικό έλεγχο το 1360. Σίγουρα δεν είναι μόνον αυτές οι πόλεις , στην συνεχεία αφου αναφερθούμε με όσο το δυνατό μεγαλύτερες λεπτομέρειες στις προαναφερθείσες , θα αναφερθούμε και σε άλλες που δεν ιις παρουσιάσαμε επί του παρόντος
* Ευκαρπία usak
Η πόλη αναφέρεται από τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο και μερικούς άλλους γεωγράφους. Εκείτο στην εμπορική οδό που ένωνε την Ευμένεια με το Δορύλαιον και ήταν μεταξύ του Δορυλαίου, της Ακμονίας και των Συννάδων. Στην βυζαντινή εποχή ανήκε στην επαρχία της Φρυγίας Σαλουταρίας (Phrygia Salutaris) και ήταν βοηθητική επισκοπή της μητροπόλεως των Συννάδων. Στο Notitiae episcopatuum αναφέρεται ως επισκοπή μέχρι και τον 12ο έως τον 13ο αιώνα, οπότε καταλήφθηκε από τους Τούρκους,
from KOZANILIFE.GR https://ift.tt/8y169zv